Leczenie depresji

Terapia depresji jest trudna. Zaburzenia depresyjne nie są zwykłą chandrą, którą można przeczekać, ani objawem chwilowej słabości. U pacjentów trzeba zastosować leczenie farmakologiczne. Niestety statystyki pokazują, że tylko 10-30% pacjentów prawidłowo reaguje na leczenie przeciwdepresyjne, a 50-70% manifestuje tylko częściową odpowiedź na stosowaną terapię.

W procesie leczenia istotną rolę pełni postawa personelu medycznego. Pacjent powinien być traktowany poważnie i nie można bagatelizować jego skarg, pomimo że mogą się one dla zdrowych osób wydawać błahe. Pacjent powinien być zachęcany do wykonywania czynności, które wcześniej sprawiały mu radość. Może się jednak okazać, że w danym momencie choroby jest to zadanie zbyt trudne dla pacjenta, dlatego lekarz nie powinien okazywać niezadowolenia z braku aktywności. Przez cały okres choroby należy starannie oceniać ryzyko popełnienia samobójstwa.

Podstawowym sposobem leczenia depresji jest farmakoterapia, choć również dobre efekty przynosi dołączenie do niej psychoterapii. Na efekty kuracji przeciwdepresyjnej trzeba czekać co najmniej dwa tygodnie. Lek można uznać za nieskuteczny dopiero po sześciu tygodniach prawidłowo prowadzonej terapii. W przypadku sukcesu terapeutycznego i ustąpieniu objawów terapię należy kontynuować co najmniej przez sześć miesięcy. Jeśli u pacjenta wystąpiły trzy epizody depresyjne na przestrzeni pięciu lat, stosuje się terapię wieloletnią. Po podjęciu decyzji o zakończeniu leczenia, leki przeciwdepresyjne należy odstawiać powoli. Nagłe przerwanie terapii wywołuje zespół z odstawienia.

Większość leków przeciwdepresyjnych nie różni się istotnie swoją skutecznością w leczeniu depresji o lekkim i umiarkowanym przebiegu. W terapii depresji o ciężkim przebiegu nieco większą skuteczność wykazują trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Trzeba jednak brać pod uwagę, że mogą występować indywidualne różnice w szybkości ustępowania objawów u różnych pacjentów. W wyborze leku uwzględnia się nie tylko skuteczność, ale również ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych, ryzyko interakcji z innymi lekami przyjmowanymi przez pacjenta oraz cenę leku, co ma duże znaczenie przy wieloletnim leczeniu. Zasadą jest, że jeśli stwierdzi się u pacjenta nawrót choroby, to leczenie rozpoczyna się od leku skutecznego w poprzednim epizodzie depresji. U pacjentów z wyraźnymi objawami lękowymi doraźnie stosuje się leki przeciwlękowe. Leki przeciwdepresyjne co prawda również działają przeciwlękowo, ale ich działanie widoczne jest dopiero po kilku tygodniach stosowania. Podobny schemat działania przyjmuje się u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi.