Depresja poporodowa

Depresja poporodowa została dopiero od niedawna włączona do zaburzeń psychicznych. Zaliczana jest do tej grupy schorzeń dopiero od 1994 r. wraz z opublikowaniem IV wydania Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-IV). Depresję poporodową rozpoznaje się, jeżeli objawy typowe dla zaburzeń depresyjnych pojawią się w ciągu 4 tygodni po porodzie i utrzymują się przez większą część dnia przez co najmniej dwa tygodnie. Szacuje się, że na depresję poporodową cierpi ok. 13% kobiet, co czyni depresję najczęstszym powikłaniem poporodowym.

Wśród przyczyn wystąpienia depresji poporodowej wymienia się dwie teorie. Pierwsza związana jest z gwałtownym spadkiem hormonów płciowych, do którego dochodzi po porodzie, a druga brakiem ochronnego wpływu oksytocyny uwalnianej podczas karmienia dziecka piersią. Oprócz ww. czynników równie ważne są czynniki spustowe podobnie jak w zaburzeniach depresyjnych takie, jak niekorzystne wydarzenia życiowe czy wcześniejsze epizody depresji. Nie wykazano związku zachorowania na depresję z wykształceniem matki, płcią dziecka, rodzajem porodu i sposobem planowania ciąży. Potwierdzenie rozpoznania depresji poporodowej ułatwia przeprowadzenie testu edynburskiej skali depresji poporodowej (Edinburgh Postnatal Depression Scale, EPDS). Wszystkie kobiety prezentujące zaburzenia depresyjne muszą być poddane wnikliwemu badaniu internistycznemu w celu wykluczenia chorób tarczycy i innych schorzeń somatycznych.

Niekiedy poporodowy zespół baby blues jest mylnie utożsamiany z depresją. Zespół ten występuje u większości matek. Nasilenie objawów płaczliwości, drażliwości, smutku i nerwowości obserwuje w 4. dniu po porodzie, a objawy ustępują samoistnie po ok. 10 dniach. W przeciwieństwie do zaburzeń depresyjnych objawy baby blues nie upośledzają zdolności matki do normalnego funkcjonowania i sprawowania opieki nad noworodkiem.

Potwierdzenie depresji u matki jest wskazaniem do rozpoczęcia leczenia farmakologicznego i ewentualnie psychoterapii i/lub terapii hormonalnej. Przy doborze leków trzeba mieć na uwadze fakt, że wszystkie leki przeciwdepresyjne wydzielane są do mleka matki oraz, że u młodych matek występuje podwyższona wrażliwość na działania niepożądane. Dlatego ustala się minimalną skuteczną dawkę leków i pilnie obserwuje zarówno matkę, jak i dziecko. W przypadku pierwszego epizodu leczenie należy kontynuować przez sześć miesięcy, a nawroty leczyć przez wiele lat w celu osiągnięcia trwałej remisji. U kobiet z depresją poporodową ryzyko wystąpienia nawrotu po kolejnym porodzie wzrasta o 25%. U tych kobiet można wdrożyć leczenie profilaktyczne przed porodem, gdyż zwykle kolejne epizody depresyjne są bardziej nasilone.

Więcej informacji o depresji poporodowej znajdziesz na stronie: www.depresja-poporodowa.pl