Inhibitory wychwytu monoamin (NA - noradrenalina, 5HT - serotonina, DA - dopamina). Jest to bardzo duża grupa leków, znanych od lat i tanich. Charakteryzują się jednak występowaniem licznych działań ubocznych, a ich nieodpowiednie dawkowanie może prowadzić nawet do zatrucia. Działają niekorzystnie na układ sercowo-naczyniowy. Należące do tej grupy selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny są bardziej bezpieczne, znacznie lepiej tolerowane i mają minimalny wpływ na układ krążenia. Ich przyjmowanie w czasie ciąży ma niskie ryzyko niekorzystnego działania na płód. Mogą jednak wchodzić w interakcje z innymi lekami, jak również obniżać sprawność psychoseksualną pacjentów.

Leki o działaniu receptorowym są skuteczniejsze w leczeniu zaburzeń depresyjnych z niepokojem i nasiloną bezsennością. Mają stosunkowo niewiele działań niepożądanych. Mogą jednak powodować nadmierną senność w ciągu dnia oraz przyrost masy ciała.

Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) zależnie od wybranego leku mają bardziej lub mniej selektywny mechanizm działania. Polecane są u osób z obniżonym napędem. Charakteryzują się szeregiem działań niepożądanych i dużą toksycznością, np. w stosunku do wątroby i układu krążenia. Wchodzą w interakcje z wieloma lekami. Wykazują większą skuteczność w terapii depresji nietypowych.

Leki o innych mechanizmach działania wykazują mniejszą skuteczność w porównaniu do leków trójpierścieniowych, ale charakteryzują się lepszym profilem bezpieczeństwa, również u osób starszych. Nie wchodzą w interakcje z innymi lekami. Wykazują się silniejszym działaniem przeciwlękowym. Są skuteczniejsze niż inne leki w terapii depresji alkoholowej.